හුදකලාවේ ලියු කවි
හෙමින් මුමුණන්න
Wednesday, January 4, 2017
තැන
අර ඈත කඳු මුදුන
නුඹටයි , මටයි
නුඹ වෙන් කරපු තැන..
තාමත් ඉඳ හිටක
රෝස පිපෙන්නේත් එතැන.
ඒ කන්ද පාමුල
ඇයටයි , නුඹටයි
නුඹම සීමා ලකුණු කළ තැන..
ඉඳ හිටකවත්
ලුණුයි බතුයි නොපිසෙන තැන.
No comments:
Post a Comment
Newer Post
Older Post
Home
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment