ඔබට

අතින් අත අල්ලගෙන ඔබයි - මමයි  අප දෙදෙන

ඇවිද යන විට මඟක, අත් හැරුණ තැනවල

"පරිස්සමින්  සුදු මැණික" ඔබ සෙමින් මිමිණුව

ප්‍රියය - කොයිතරම් නම් ප්‍රිය ද - ප්‍රිය ද ඒ වචන

ඔබට

 

ඉතිං අපි සමු ගත් පසුව, නාඳුනන්නන් විලස

කවි කියා ඔබට ලියු, දහස් ගණනක වචන

අතර නොතිබුණු සුබ පැතුම, ලියමි කෙටි කර මෙලෙස

ප්‍රියය - ඔබ මුදු සිනහා ළඟ, ඉටු වේවා සුබ සිහින 

ඔබට

ඇවිද ගිය ඉතා හුරු පුරුදු මාවතක

නුහුරු ලෙස ඇවිද අතරමං විමි

ප්‍රියය ඔබ -  මම - (අප) යළි හමුව

"තවම මම ප්‍රේමයෙනි" ඉතිං ඔබ කී පසුව

ඔබට

මිහිරිතම දයාවිය ඔබ, ඉතා ඉමිහිරි සිනාවෙන්
සැඩව නැඟි චණ්ඩ මාරුත දරාගත්  ලෙස ප්‍රිතීයෙන්
අමාරුම - අසීරුම තැන් පුරවලා මෘදු ප්‍රේමයෙන්
ඉතිං මා ප්‍රිය, හිනාවෙනු මැන වැළඳ ගෙන ඔබ ආදරෙන්  

ඔබට

මිහිරියැයි නම් කෙරූ තැන් වල
ඔබ නැතිව හිතට පාළුය
ප්‍රියය - ඔබ වැනි මිහිරියාවක්
මේ සක්වල යළි හමු නොවනු ඇත

ඔබට

ප්‍රේමයැයි නම් කළ හැකි සියල්ලම
නුඹයි - නුඹයැයි - නුඹමයැයි නම් තබමි
ඉතිං ඉන් පසු ඒ නමින් දුක සතුට ඉවසමි
ප්‍රියය - ප්‍රේමයට පර්යාය ක්‍රියා පදයම මම වෙමි

ඔබට

 

ඔබේ නෙත් මත කිමිදෙමි
කවියකට උල්පත වෙමි.
ඔබේ හිත මත සැනසෙමි
ප්‍රේමයට මාවත වෙමි.